การฝึกจิตให้สงบจากกิเลสกาม

การฝึกจิตให้สงบจากกิเลสกาม สงบจากอกุศลธรรม แม้จะยากควรทำไว้


         ในโลกแห่งการรับรู้ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และธัมมารมณ์คือการนึกคิด ที่มีแต่อารมณ์และความรู้สึก ยินดียินร้ายบ้าง, ความพอใจหรือไม่พอใจบ้าง, ความชอบใจหรือไม่ชอบใจบ้าง, ความรู้สึกเหล่านี้เรียกว่ากิเลสกาม หรืออกุศลธรรม เมื่อเกิดขึ้นแล้ว ก็มีแต่จะสร้างความเศร้าหมองให้กับจิตของตน ถ้าไม่ฝึกจิตให้รู้ปล่อยวางเสียบ้าง ก็จะมีแต่สร้างความฟุ้งซ่านให้กับจิตของตน จนทำให้เกิดเป็นความทุกข์ใจได้

การฝึกจิตของตนให้รู้ปล่อยวาง มีแต่จะได้กับได้ ไม่มีเสียอะไรเลย นึกได้ก็ท่องธัมมะภาวนาไว้ไปเลื่อยๆว่า “ อย่ายินดียินร้าย...อย่าว่าร้ายใคร...อย่าคิดร้ายใคร...” ยิ่งนึกท่องภาวนาไว้ได้มาก สติก็จะเกิดรู้ปล่อยวางได้มาก บุญก็จะเกิดได้มากตามไปด้วย จิตที่มีสติรู้ปล่อยวางในอารมณ์ก็คือ กุศลธรรม เป็นบุญคือความสบายใจ ยิ่งมีกุศลธรรมมาก ก็ยิ่งจะทำให้จิตสงบมาก กิเลสกามหรืออกุศลธรรม ก็คือความโลภ ความโกรธ ความหลง ถ้าไม่ละเสียคือไม่รู้ปล่อยวางเสีย ก็จะทำให้เราเกิดอัตตาและอคติ มีแต่เกิดความทุกข์ ควรฝึกจิตของตนให้รู้ละเสีย จิตก็จะสงบจากกิเลสกาม และสงบจากอกุศลธรรม ดังนี้.

โดยหลวงพ่ออุดม มหาปุญโญ วัดป่าหนองเลง