การฝึกจิตให้มีสติ

การฝึกจิตให้มีสติ อยู่กับโลกที่วุ่นวายใจในปัจจุบัน

โลกปัจจุบันนี้มีสื่อออนไลน์อยู่มากมาย ไม่ว่าจะเป็นวิทยุ โทรทัศน์ มือถือ และคอมพิวเตอร์ในรูปแบบต่างที่ใช้ออนไลน์ได้ และรับรู้ข่าวสารได้ ล้วนเป็นสื่อที่จะทำให้เราหลงยินดียินร้าย, มีความพอใจหรือความไม่พอใจ,ได้ทั้งนั้น จิตของเราจึงได้เก็บเรื่องราวเหล่านั้นไว้ในจิตใต้สำนึก(เป็นสัญญาขันธ์)มากมาย จึงเป็นเหตุให้จิตของเราเก็บสะสมกิเลสกามตัณหาอุปาทานขันธ์ อันเป็นเหตุให้เกิดอัตตาและอคติ และโลภะ โทสะ โมหะ เป็นบาปอกุศลไว้ในจิตใต้สำนึกเป็นจิตมาร อันเป็นเหตุให้จิตของเราเกิดความฟุ้งซ่านได้ตลอดเวลา เพราะธรรมชาติของจิตอย่างหนึ่งคือการนึกเองได้เสมอๆการนึกของจิต นึกด้วยกิเลสกามตัณหาอุปาทานขันธ์ อันเป็นเหตุให้เกิดการคิดปรุงแต่งตามมา(เป็นสังขารมาร) เราจึงเกิดความฟุ้งซ่านเป็นทุกข์ในใจ เพราะจิตจะส่งออกไปยึดมั่นถือมั่นในสิ่งเหล่านั้นอยู่เสมอด้วยความรู้สึกยินดียินร้ายเป็นเหตุ

ถ้าไม่อยากให้จิตของเราหลงไปกับสื่อต่างๆเหล่านั้น จนเกิดเป็นความฟุ้งซ่านว้าวุ่นและทุกข์ใจ เราจะต้องฝึกจิตของเราให้มีสติ เพื่อทวนกระแสโลกของสื่อ ด้วยการฝึกจิตให้รู้สังวรอินทรีย์ คือสังวรในการรับรู้สื่อที่จะมากระทบ ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย และทางใจ รับรู้แล้วก็ให้มีสติไม่ให้เกิดยินดียินร้ายที่เป็นบาปอกุศล ด้วยการท่องธัมมะภาวนาไว้ในใจ ให้ตลอดเวลาในชีวิตประจำไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ มียืน เดิน นั่ง นอน ดื่ม กิน ทำ พูด คิด ก็ท่องธัมมะภาวนาไว้ เพื่อสร้างสมความรู้ตัวให้กับจิต(คือสัมปชัญญะ)เตรียมพร้อมไว้ จะทำให้มีสติรู้สกัดกั้นบาปและอกุศล และระงับความรู้สึกยินดียินร้ายได้เองโดยอัตโนมัติ คือการรู้ปล่อยวางในอารมณ์บาปและอกุศล จึงจะต้องมีความเพียรมากหน่อยในการท่องธัมมะภาวนาให้ตลอดเวลาได้ยิ่งดี ยิ่งจะมีสติได้เร็วจนเป็นอัตโนมัติ จึงจะสามารถทวนกระแสโลกได้ดี เพราะมีสติรู้ปล่อยวาง จิตจะไม่ส่งออกไปยึดมั่นถือมั่น ถ้าเราฝึกได้แล้วเราก็จะเกิดความสงบนิ่ง เป็นสันติสุขอยู่ในใจของเราโดยไม่หลงกระแสโลกให้เกิดทุกข์ในใจ และจิตจะเริ่มรู้นิ่งขึ้น เพราะเป็นจิตที่เป็นกุศลผลบุญคือความสบายใจ ดังนี้.

คาถาไว้ท่องธัมมะภาวนาคือ “อย่ายินดียินร้าย...อย่าว่าร้ายใคร...อย่าคิดร้ายใคร...”

โดยหลวงพ่ออุดม มหาปุญโญ วัดป่าหนองเลง