ธรรมะทำให้คนไม่ดีเป็นคนดีได้

ธรรมะทำให้คนไม่ดีเป็นคนดีได้ ส่วนคนที่ดีอยู่แล้วก็จะดียิ่งขึ้น

ทุกวันนี้สังคมของคนดีมีน้อยลง ก็เพราะคนเราทนต่อสิ่งเย้ายวนใจไม่ค่อยได้ จึงทำให้คนที่ดีกลายเป็นคนที่ไม่ดีไปได้ ส่วนคนที่ไม่ดีก็จะกลายเป็นคนที่ร้ายยิ่งขึ้นไป สิ่งเย้ายวนใจคืออะไร ก็คือวัตถุกามได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ที่ชวนให้รัก,ชักให้ใคร,พาใจให้ไหลหลง,ถ้าเราหลงไปยินดียินร้ายเข้า ก็ทำให้เกิดกิเลสกามคือความอยาก เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลง คนดีจึงกลายเป็นคนไม่ดี คนไม่ดีก็จะกลายเป็นคนร้ายยิ่งๆขึ้น เราจะเห็นได้ตามข่าวสารต่างๆ ที่คนดีทำสิ่งที่ไม่ดีคือพูดไม่ดีพูดให้ร้ายกัน เป็นวจีทุจริต การทำร้ายกันเป็นกายทุจริต และการพยาบาทปองร้ายกันเป็นมโนทุจริต สรุปคือเป็นการกระทำหรือการประพฤติตนในทุจริตธรรม ๓ อย่าง คือ ทุจริตทางกายเรียกกายทุจริต ทุจริตทางวาจาเรียกวจีทุจริต ทุจริตทางใจเรียกมโนทุจริต
ทุจริตทางกาย มี ๓ อย่าง คือการฆ่าสัตว์ ๑. การลักทรัพย์ ๑. การประพฤติผิดในกาม ๑, การทุจริตทางวาจา มี ๔ อย่าง คือการพูดโกหกหลอกลวง ๑. การพูดส่อเสียดคนอื่น ๑. การพูดเพ้อเจ้อไร้สาระให้ร้ายคนอื่น ๑. การพูดจาด่าคำหยาบคาย ๑, ส่วนทุจริตทางใจ มี ๓ อย่าง คือการคิดพยาบาทป้องร้ายเขา ๑. การคิดโลภอยากได้ของเขา ๑. การคิดเห็นผิดจากครองธรรม ๑, ทุจริตทั้ง ๓ อย่างนี้คนดีไม่ควรกระทำหรือประพฤติอย่างเด็ดขาด เพราะเป็นบาปอกุศล ทำไปแล้วสังคมก็จะติเตียนเป็นคนดีแต่เปลือกภายในเน่าเหม็น

ถ้าอยากประพฤติตนปฏิบัติตนเป็นคนดีของสังคม ก็จะต้องประพฤติปฏิบัติตนอยู่แต่ในสุจริตธรรม ๓ อย่าง ซึ่งเป็นสิ่งตรงข้ามกับการประพฤติตนในทุจริตธรรม ๓ อย่างนั้นเสีย ถ้าอยากให้มีสติอยู่ตลอดเวลา ในการกระทำไม่ผิดคือสุจริตธรรม ทางกาย ทางวาจา และทางใจ ก็ต้องเจริญสติอยู่เนืองๆเพื่อรักษาใจให้มีสติ ด้วยการท่องธัมมะภาวนาไว้ในใจให้ตลอดเวลาว่า “อย่ายินดียินร้าย...อย่าว่าร้ายใคร...อย่าคิดร้ายใคร...” จัดเป็นการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน เพื่อให้เกิดสติรู้ปล่อยวางในบาปอกุศลจิตเสีย จิตของเราก็จะเป็นกุศลธรรม จิตมีธรรม ก็จะมีเมตตาธรรม การทำ การพูด การคิด ก็จะไม่ทำผิดทางธรรม คนไม่ดีก็จะเป็นคนดีได้ ถ้าได้ประพฤติตนปฏิบัติตนในสุจริตธรรมเช่นนี้ ส่วนคนดีก็จะดียิ่งขึ้นไป ทำให้มีความสงบสุขในชีวิตยิ่งขึ้น จัดเป็นความสุขในชาตินี้ และเป็นเหตุให้ได้รับความสุขในชาติหน้าอีกด้วย สังคมก็อยู่เย็นเป็นสุขกันถ้วนหน้า ไม่เกิดความวุ่นวาย ดังนี้.

โดยหลวงพ่ออุดม มหาปุญโญ วัดป่าหนองเลง