การฝึกจิตให้ตั้งมั่นในกุศลธรรม จะไม่หลงในโลกธรรมให้เกิดทุกข์
โลกธรรม คือธรรมที่ครอบงำสัตว์โลกอยู่ และสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามธรรมนั้น โลกธรรมนั้นมีอยู่ ๘ อย่าง ที่เป็นความปรารถนายินดีคือ ความมีลาภ ๑, ความมียศ ๑, ความมีสรรเสริญ ๑, ความมีสุข ๑, ส่วนที่เป็นความไม่ปรารถนายินร้ายคือ ความไม่มีลาภ ๑, ความไม่มียศ ๑, การโดนนินทา ๑, ความมีทุกข์ ๑,
ในโลกธรรม ๘ ประการนี้ อย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้น ควรพิจารณาว่า สิ่งนี้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา ก็แต่ว่ามันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรรู้ตามที่เป็นจริง อย่าให้มันครอบงำจิตได้ คืออย่ายินดีในส่วนที่ปรารถนา อย่ายินร้ายในส่วนที่ไม่ปรารถนา เพราะมันคือบาปอกุศล เป็นกิเลส ความโลภ ความโกรธ ความหลง ควรละเสีย
โลกธรรม เป็นสิ่งที่ทุกๆคนจะต้องได้รับผลของมันอยู่แล้วในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะด้านบวก หรือด้านลบ ถ้าเราหลงไปยึดมั่นถือมั่น ก็จะเกิดเป็นทุกข์ได้ทั้งนั้น จึงควรฝึกจิตของตนไว้ให้พร้อม ให้มีความตั้งมั่นในกุศลธรรม ด้วยการเจริญสติ ให้มีสติในการรู้ปล่อยวางในอารมณ์ยินดียินร้าย หรือรู้สกัดกั้นจิตของตนไม่ให้เกิดบาปอกุศล เพราะบาปอกุศล เป็นเหตุให้เกิดกิเลส ความโลภ ความโกรธ ความหลง ไปยึดมั่นถือมั่นให้เกิดความทุกข์ ฉะนั้นจึงควรมีการเจริญธัมมะภาวนาไว้ว่า “อย่ายินดียินร้าย...อย่าว่าร้ายใคร...อย่าคิดร้ายใคร...” เป็นประจำวัน ในชีวิตของตนเพื่อสร้างความรู้ตัวให้กับจิตของตน ก็จะทำให้จิตของตนมีสติ รู้สกัดกั้นบาปอกุศลไม่ให้เกิดขึ้น หรือรู้ปล่อยวางในอารมณ์ยินดียินร้ายได้ จึงไม่เกิดกิเลส ความโลภ ความโกรธ ความหลง เข้าครอบงำจิต จิตของเราก็จะเป็นกุศลจิต หรือกุศลธรรม ที่ทำให้จิตมีความสงบสุขไม่หลงไปในโลกธรรม พระพุทธองค์ได้ทรงกล่าวไว้ว่า “ผู้ใด สามารถครอบงำโลกธรรมได้ ผู้นั้นได้ชื่อว่าเป็นสมณะ ” เพราะมีจิตที่เป็นกุศลพร้อม จึงทำให้ประพฤติตนอยู่ในสุจริตธรรม ๓ ประการ คือสุจริตทางกาย เรียกกายสุจริต, สุจริตทางวาจา เรียกวจีสุจริต, สุจริตทางใจ เรียกมโนสุจริต, ควรแก่การยกย่องว่าเป็นสมณะ เพราะสมณะก็ต้องทำจิตให้อยู่เหนือโลกธรรมเช่นกัน จึงควรฝึกจิตของตน ให้เกิดกุศลธรรมไว้ให้พร้อมเสมอ จะทำให้มีสุขชาตินี้ และสุขชาติหน้า ดังนี้.
โดยหลวงพ่ออุดม มหาปุญโญ วัดป่าหนองเลง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น